Ήταν ένα πυργόσπιτο μαύρο με άσπρο, σκάκι, μ’ έναν μαύρο βασιλιά και μια λευκή βασίλισσα που έμεναν σε διπλανά δωμάτια. Άνθρωποι όρθιοι στο σκάκι, πιόνια στον άβακα, κρυφές σκέψεις, σχέδια, ανομολόγητος πόλεμος, μέλανες ίπποι να βοσκούν έξω στα οικόπεδα και ο τρελός εξαφανισμένος πάνω στα καμίνια. Πελιδνός βασιλιάς εναντίον κρινόλευκης βασίλισσας. Αναδρομές, παράπονα, λόγων πληγές, λέξεις ενός ακήρυχτου πολέμου. Βήματα πάνω σε μελανά και λευκά τετράγωνα, σχέδια επί σχεδίων. Επιτελικά σχέδια της αγάπης ανεφάρμοστα.
Ο Λεόντιος Έξαρχος, πρώην κατασκευαστής και επιχειρηματίας, αποφασίζει να εγκαταλείψει τη πολύβουη Αθήνα και να εγκατασταθεί στο χωριό. Η πρόσφατη απώλεια της πολυαγαπημένης του γυναίκας σε συνδυασμό με τη ψυχρή και απόμακρη συμπεριφορά των τριών κορών του, τον ωθούν να απομονωθεί στο πατρικό σπίτι της γυναίκας του. Στον Πύργο του Ζαμάνη, όπως τον αποκαλούν οι χωριανοί, οι οποίοι αντιμετωπίζουν με κάποια περιέργεια και επιφύλαξη την άφιξή του στο χωριό. Κάποιοι τον αναγνωρίζουν από τις επισκέψεις που έκανε στο παρελθόν ενώ κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται πως τον είχαν δει τον προηγούμενο χειμώνα όταν επιθεωρούσε τις εργασίες του πύργου.
Ο Λεόντιος σύντομα θα αναζητήσει την ανθρώπινη επαφή στους τακτικούς θαμώνες του καφενείου του χωριού. Η παρουσία του εκεί τους προκαλεί έναν δισταγμό, μια συστολή και συνάμα ένα σεβασμό στο πρόσωπό του. Πολλές φορές κατά την είσοδό του στο καφενείο σταματούσαν την κουβέντα ενώ μάλιστα μερικοί σηκώνονταν από σεβασμό, αναγνωρίζοντας τον έτσι ως άρχοντα. Μόνιμος και πιστός του φίλος γίνεται ο τρελός του χωριού, ο Μασούρης, που τον ακολουθεί παντού και γίνεται δεύτερη σκιά του.
Στο χρονικό διάστημα των δώδεκα μηνών, ο Λεόντιος νιώθει την ανάγκη να κάνει την αυτοκριτική του αλλά και να επικοινωνήσει με τις κόρες του. Μέσα από τις επιστολές του – που δεν φτάνουν ποτέ στον τελικό παραλήπτη – τους εξομολογείται την πολυτάραχη ζωή του, το πως ξεκίνησε από το τίποτα και έφτασε να δημιουργήσει μια ολόκληρη περιουσία ενώ μετανιώνει για τα λάθη του παρελθόντος. Στο πέρασμα αυτού του χρόνου θα μεταμορφωθεί από έναν ευσεβή άρχοντα σε έναν αναμαλλιασμένο γέροντα, κατατρεγμένο από τις αναμνήσεις του παρελθόντος. Άραγε θα βρει το θάρρος να γεφυρώσει το χάσμα που υπάρχει ανάμεσα σε αυτόν και στις κόρες του ή θα γίνει ακόμα πιο καταστροφικός; Ποιο χαρτί του επιφυλάσσει ο χρόνος;
Οι ρετσίνες του βασιλιά είναι μυθιστόρημα πνευματικών και σωματικών αντιθέσεων. Ο Ισίδωρος Ζουργός, ο αγαπημένος παραμυθάς των ενηλίκων, κάνει στην άκρη αυτή την ιδιότητα και έρχεται με ένα εντελώς διαφορετικό μυθιστόρημα. Εμπνεόμενος από τον Βασιλιά Ληρ του Σαίξπηρ και τον Γαργαντούα του Ραμπελαί πλάθει ένα ρεαλιστικό σκηνικό με γραφικούς χαρακτήρες που τους συναντάμε στην ελληνική ύπαιθρο, όπως ο παπάς, ο καφετζής, η παντοπώλισσα και ο τρελός του χωριού. Ο Λεόντιος Έξαρχος σαν ένας άλλος σύγχρονος «Βασιλιάς» κάνει τον απολογισμό του, αποζητά την ένωση με τις κόρες του και παλεύει με τα φαντάσματα του παρελθόντος. Στο μυθιστόρημα κυριαρχεί μια αίσθηση μοναξιάς, απομόνωσης και απώλειας αίσθησης του χρόνου και του χρόνου. Δίχως αμφιβολία, ο Ισίδωρος Ζουργός προσπαθεί να «ταρακουνήσει» τον αναγνώστη με ένα μυθιστόρημα που δεν απέχει πολύ από την ελληνική πραγματικότητα.
Το μυθιστόρημα του Ισίδωρου Ζουργού «Οι ρετσίνες του βασιλιά» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη.
