Το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη έρχεται πάλι να μας υπενθυμίσει τις παθογένειες του ελληνικού κράτους που βέβαια όλοι γνωρίζουμε τόσα χρόνια αφού με αυτές μεγαλώσαμε και μεγαλώνουν τα παιδιά μας αλλά δεν κάνουμε τίποτα να τις αλλάξουμε.
Δυστυχώς η λειτουργία του κράτους εξαρτάται τουλάχιστον στην Ελλάδα από την εκάστοτε κυβέρνηση. Αλήθεια ποιος είναι ο ρόλος του κράτους απέναντι των πολιτών; Το κράτος υπάρχει για να υπηρετεί τους πολίτες. Σκοπός του είναι να διασφαλίζει τις ελευθερίες την ευημερία την ασφάλεια τους και να συμβάλει σε μια καλύτερη ποιότητα ζωής των πολιτών. Η προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας των πολιτών για ένα σύγχρονο Ευρωπαϊκό κράτος είναι αδιαπραγμάτευτη. Το κράτος συστάθηκε προκειμένου να υπηρετεί αυτές τις αρχές.
Αν δεν τις τηρεί τότε πρέπει να το καταλύσουμε και να το αλλάξουμε . Η συντήρηση αυτού του κράτους μας οδηγεί σε πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα. Η μια κρίση διαδέχεται την άλλη. Δυστυχώς στην Ελλάδα ο κρατικός μηχανισμός, τα κόμματα ο συνδικαλισμός, οι δημοσιογραφία έχουν διαβρωθεί ενώ η δικαιοσύνη υπονομεύεται πολλές φορές από τις εξουσίες αυτού του κράτους .
Αυτό όμως το σαθρό οικοδόμημα του κράτους το συντηρούμε κι εμείς οι πολίτες γιατί πολύ απλά είμαστε μέρος του πελατειακού συστήματος. Θέλουμε την αλλαγή αλλά όταν είναι να βάλουμε κι εμείς το χεράκι μας για να έρθει, κάνουμε πίσω φοβούμενοι. Συμβιβαζόμαστε έτσι με τα λίγα και την μετριότητα. Αλλά τι φοβόμαστε όταν αυτό το κράτος δεν μας παρέχει τα αυτονόητα; Δεν μας παρέχει ούτε καν ασφάλεια; Τι άλλο πλέον έχουμε να χάσουμε; Πολλές φορές λέμε ότι ο τάδε υποψήφιος πρόεδρος ενός κόμματος έβαλε στον συνδυασμό τον τάδε που είναι λαμόγιο το οποίο λαμόγιο το ψηφίζουμε εμείς οι ίδιοι και τον εκλέγουμε και μετά απαιτούμε από τον πρόεδρο να τον καταργήσει την στιγμή που εμείς του έχουμε δώσει εκλογική δύναμη.
Μα η αλλαγή δεν θα έρθει από αυτούς που κάνουν τους νόμους προς βόλεψη τους ούτε από τα εγκατεστημένα οικονομικοπολιτικά συμφέροντα. Η αλλαγή θα έρθει από εμάς που την έχουμε ανάγκη γιατί πιο κάτω δεν πάει. Αυτό που λένε «όλοι ίδιοι είναι» δεν ισχύει . Όπως όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι έτσι και οι πολιτικοί δεν είναι όλοι ίδιοι. Απλώς εμείς θα πρέπει να ανακαλύψουμε την παροπλισμένη πολιτική ανθρώπινη ποιότητα και όχι να συντηρούμε κάποιον που είναι μέρος του συστήματος με το πρόσχημα μήπως τον χρειαστούμε και μας εξυπηρετήσει σε κάτι. Με αυτό τον τρόπο βάζουμε σε κίνδυνο την χώρα αλλά και τη ίδια μας την ζωή και την ζωή των δικών μας. Στη χώρα αυτή την στιγμή κάνουν κουμάντο οι ολιγάρχες , οι πάροχοι ηλεκτρικής ενέργειας , οι πετρελαιάδες, οι δημοσιογραφικοί κολοσσοί ,οι τραπεζίτες, οι φαρμακοβιομήχανοι ,οι εφοπλιστές . Παλιότερα είχαμε τους κοτζαμπάσηδες και του πρόκριτους που έκαναν κουμάντο για να αισχροκερδούν έναντι του λαού. Δυο πολιτικοί για μένα δεν συμβιβάστηκαν με αυτούς κόβοντάς τους τα προνόμια προσπαθώντας τα οργανώσουν ένα κράτος δικαίου που θα υπηρετεί τον λαό. Ο ένας ήταν ο Καποδίστριας και ο άλλος ο Γιώργος Παπανδρέου . Τον έναν τον σκότωσαν τον άλλον έπεσε όλο το οικονομικόπολιτικό σύστημα να τον αφανίσει.
Επανέρχομαι στην τραγωδία στα Τέμπη και με πιάνει θυμός γι΄αυτά που διαδραματίζονται μετά. Ένας πρωθυπουργός να βγαίνει και να δηλώνει από το σημείο του δυστυχήματος ότι ο υπουργός παραιτήθηκε προς τιμήν του και ανέλαβε την πολιτική ευθύνη. Ποια ευθύνη κύριε πρωθυπουργέ όταν δεν εγγυήθηκε την ασφάλεια των επιβατών; Όταν πριν μια βδομάδα κούναγε το δάχτυλο στη βουλή λέγοντας ότι διασφαλίζει την ασφάλεια των μεταφορών; Πως γίνεται ο γιός του εισαγγελέα Ισίδωρου Ντογιάκου και μετακλητός υπάλληλος του παραιτηθέντος υπουργού Κώστα Καραμανλή να είναι στην επιτροπή των ερευνών για το δυστύχημα; Με τι θράσος βγαίνει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και απαντώντας στην παραπάνω ερώτηση να λέει ότι ήταν μετακλητός μέχρι που παραιτήθηκε ο υπουργός , άρα σήμερα δεν είναι;
Και το καλύτερο από όλα η Ν.Δ συμπεριέλαβε στα ψηφοδέλτια της τέσσερις μέρες μετά το μοιραίο γεγονός τον Κώστα Καραμανλή στα ψηφοδέλτια της. Δηλαδή μας δουλεύουν απροκάλυπτα . Επειδή η ισοπέδωση δεν μου αρέσει και ο καθένας πρέπει να παίρνει αυτά που το αναλογούν είτε θετικά είτε αρνητικά , προσπαθούν ,κυβέρνηση και συστημικά ΜΜΕ να τα ρίξουν σε όλους τους προηγούμενους. Εδώ λοιπόν θα πρέπει να αξιολογήσουμε όλους αυτούς του προηγούμενους υπουργούς συγκοινωνιών γιατί έρχονται και εκλογές και όπως είπαμε από αυτούς που θα μας κυβερνήσουν εξαρτάται η ασφάλεια μας η ευημερία μας και η ποιότητα, της ζωής μας. Αναφέρθηκε λοιπόν το όνομα του Δημήτρη Ρέππα. Για να δούμε τι έκανε ο συγκεκριμένος υπουργός όταν είχε το υπουργείο συγκοινωνιών επί πρωθυπουργίας Γιώργου Παπανδρέου (2009-2011)
Παρέλαβε τον ΟΣΕ με 10,7 δις έλλειμμα με το ετήσιο έλλειμμα 1,2 δις , όσο δηλαδή η δαπάνη της 13ης σύνταξης που κόπηκε. Αγνόησε τις γνωμοδοτήσεις των “ειδικών” για κλείσιμο του οργανισμού γιατί υπήρχε κίνδυνος να χάσουν τη δουλειά τους τουλάχιστον 2000 εργαζόμενοι. Ξεκίνησε λοιπόν πιστός στις προεκλογικές δεσμεύσεις του Παπανδρεόυ για νοικοκύρεμα του κράτους να εξυγιάνει τον ΟΣΕ.
1) Οικονομική ενίσχυση του ΟΣΕ. Με το νόμο 3891/2010 που χαρακτηρίστηκε νόμος σωτηρίας των Ελληνικών σιδηροδρόμων χρηματοδότησε τον οργανισμό με 120 εκατομμύρια .Τα 70 πήγαν για συντήρηση του δικτύου και την ασφάλεια και τα 50 σε διοικητικά έξοδα. Το 2009 όταν ανέλαβε ο ΟΣΕ είχε έσοδα 250 εκατ. και δαπάνες για μισθούς 271 εκατ. Η χρηματοδότηση μειώθηκε στο 1/3 μετά την πτώση του Γιώργου Παπανδρέου δημιουργώντας προβλήματα στην λειτουργία του.
2)Οικονομική ενίσχυση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ με 50 εκατομμύρια ετησίως. Τα έσοδα της όταν ανέλαβε ήταν 106 εκατ και η μισθολογική δαπάνη 116 εκατ. Το επιβατικό έργο αναβαθμίστηκε η οικονομική ενίσχυση δεν πήγε χαμένη, πήγε ακριβώς εκεί που έπρεπε, απέφερε για πρώτη φορά κέρδη στον οργανισμό το 2013.
Πώς τα κατάφερε; Σταμάτησε την διαφθορά σε βάρος της εταιρίας από δικά της στελέχη σταματώντας τα γνωστά “μαύρα τρένα”, ελέγχοντας τα “μαύρα κτήρια” και σταματώντας τις σπατάλες.
3) Ασφάλεια δικτύου. Ιδρύθηκε το Ενιαίο Κέντρο Κυκλοφορίας ελέγχοντας έτσι ανά πάσα στιγμή τη θέση των τρένων στο δίκτυο.
4) Κανένας εργαζόμενος δεν απολύθηκε, παρά μόνο έφυγαν οι αποσπασμένοι γυρίζοντας πίσω στην οργανική τους θέση. Οι 2000 εργαζόμενοι συνέχισαν να εργάζονται.
5) Σύστημα τηλεματικής διοίκησης Το σύστημα αυτό λειτουργούσε επί κυβερνήσεως Γιώργου Παπανδρέου. Σταμάτησε να λειτουργεί μετά τις αρχές του 2012. Τέλος ίδρυσε την ρυθμιστική αρχή σιδηροδρόμων ΡΑΣ (άρθρο 22) με ευρύτατες αρμοδιότητες (άρθρο 28)για όλα τα θέματα της σιδηροδρομικής αγοράς. Βέβαια μετά ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ που πούλησε τον οργανισμό στους Ιταλούς με 45 εκατ. ενώ χρηματοδοτούσε την hellinic train, του Ιταλούς δηλαδή με 50 εκατομμύρια ετησίως. Αυτά προς ενημέρωση. Ήθελα να ξέρω όμως σε αυτή την ισοπεδωτική τακτική της κυβέρνησης ότι φταίνε όλοι οι άλλοι ενώ αυτοί που ηγούνται της 4ης βιομηχανικής επανάστασης όπως λέει ο Άδωνης , δεν πρόλαβαν να τα φτιάξουν όλα λες και η ασφάλεια των επιβατών δεν είναι στην άμεση προτεραιότητα τους, η ομάδα της Χαριλάου Τρυκούπη αλλά κυρίως ο κ. Ανδρουλάκης γιατί δεν βγαίνουν να τα πουν αυτά; Γιατί δεν λένε την αλήθεια; Για να γυρίσω πάλι στην αρχή λέγοντας ότι αυτό το κράτος ότι είχε να μας δώσει το έδωσε . Χρειάζεται όπως έχω ξαναπεί να δημιουργήσουμε την Τέταρτη Ελληνική δημοκρατία. Μια μεταπολίτευση. Ένα νέο σύνταγμα . Ένα νέο πολίτευμα που θα αποφασίσει ο λαός .Την Προεδρική δημοκρατία. Αλήθεια τι προσφέρει σήμερα η διακοσμητική πρόεδρος της δημοκρατίας ; Έτσι λοιπόν με την προεδρική δημοκρατία θα έχουμε ένα πρόεδρο που θα ψηφίζει ο λαός απείθειας και θα κυβερνά με την κυβέρνηση του για τέσσερα έως πέντε χρόνια με μέγιστο τις δυο θητείες .
Χωρίς εκλογικά- πολιτικά τερτίπια για να σταματάει η θητεία της κυβέρνησης . Μια κυβέρνηση με περιορισμένο αριθμό βουλευτών για καλύτερη ποιοτικά δημοκρατία με μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες με διαφάνεια και λογοδοσία . Βουλευτές που θα εκλέγονται έως δύο θητείες , οι οποίοι δεν θα γίνονται υπουργοί αλλά θα νομοθετούν και θα λογοδοτούν, ενώ οι υπουργοί θα εργάζονται για την χώρα και όχι τα ρουσφέτια της περιφέρειας τους. Ένα κράτος που θα υπάρχει διάκριση εξουσιών. Άλλο το κόμμα άλλο η κυβέρνηση άλλο η βουλή. Ένα κράτος που θα έχει προτεραιότητες . Που θα επενδύει πρωτίστως στην ασφάλεια των πολιτών , στις υποδομές ,στην υγεία , στην παιδεία , στο αθλητισμό και όχι σε δαπανηρά εφήμερα πανηγύρια και εκδηλώσεις αποσκοπώντας σε εκλογικά οφέλη. Σήμερα που μιλάμε ακούω για νοσοκομεία που εφημερεύουν χωρίς να υπάρχει ακτινολογικό, χωρίς χειρουργούς ή παιδίατρους.
Η παιδεία σε ένα κράτος είναι η μηχανή της προόδου. Το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα αδυνατεί να ανταποκριθεί στις αυξημένες γνωστικές απαιτήσεις της εποχής µας. Για να πετύχουμε τους στόχους της παραγωγικής ανασυγκρότησης, θα πρέπει το εκπαιδευτικό μας σύστημα να είναι πρωτοποριακό. Να ενταχθεί η αμφισβήτηση, η αισθητική αντίληψη, η οικολογική νοοτροπία και η οµαδική συνεργασία στο πρόγραµµα διδασκαλίας. Οι αλλαγές στην εκπαίδευση πρέπει να είναι τόσο μεγάλες, ώστε να αλλάζουν την προοπτική της χώρας. Να αλλάξουν οι νοοτροπίες, η κουλτούρα, η αντίληψη μας για τη λειτουργιά των πραγμάτων, για την κοινωνία, την οικονομία, την παραγωγή , την εργασία , τον κόσμο. Αν θέλουμε να ζήσουμε σε ένα σύγχρονο ασφαλές κράτος που οι πολίτες θα το σέβονται και οι κυβερνώντες θα το υπηρετούν θα πρέπει πρώτα να αλλάξουμε εμείς. Θα πρέπει να γίνουμε η αλλαγή που πρεσβεύουμε. Το να απαξιώνουμε και να καταγγέλλουμε το παλιό αλλά ταυτόχρονα να το συντηρούμε δεν είναι λύση. Θα πρέπει να αναζητήσουμε και να επιδιώξουμε το νέο.
Μια νέα δημοκρατική επανάσταση . Μια νέα αρχή. Με κόστος πολλές φορές οικονομικό, κοινωνικό επαγγελματικό κ.α. Όταν αυτό το κράτος σήμερα δεν μπορεί να σου εξασφαλίσει τουλάχιστον την υγεία και την ασφάλεια δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης του. Και επειδή η πολιτική καθορίζει την ζωή μας ας ανατρέξουμε να αναδείξουμε το σωστό νόημα της πολιτικής και όχι της παραπολιτικής . Μιας πολιτικής που θα δημιουργεί κάθε φορά ευνοϊκότερους συσχετισμούς για τα συμφέροντα της πλειονότητας των πολιτών.
Γιώργος Χρονόπουλος
Καθηγητής Φυσικής Αγωγής
Προπονητής Πετοσφαίρισης
Ιδ. υπαληλος
τ. ειδικός συνεργάτης Δ. Τρίπολης
