Για μένος και εμπάθεια του Περιφερειάρχη Παναγιώτη Νίκα προς το πρώσοπό της κάνει λόγο η Μαργαρίτα Σπυριδάκου.
Το μένος και η εμπάθεια του Περιφερειάρχη Παναγιώτη Νίκα απέναντι μου δεν έχει τέλος.
Έτσι μετά την προσπάθεια του με κάλπικες εκλογές στο Περιφερειακό Συμβούλιο να με αντικαταστήσει στη Γενική Συνέλευση της ΕΝΠΕ, προχώρησε ένα ακόμα βήμα, έφερε το θέμα στο ΔΣ της ΕΝΠΕ και επέβαλε την εκδίωξη μου από το ΔΣ ζητώντας ουσιαστικά να καταλάβει τη θέση μου ο επόμενος επιλαχών στις εκλογές που όμως δεν είναι Πελοποννήσιος.
Εδώ και καιρό διατυμπάνιζε με κάθε ευκαιρία ( έφτασε να κάνει και ξεχωριστό δελτίο Τύπου) ότι η προσφυγή μου κατά της απόφασης του ΠεΣυ Πελοποννήσου για την αντικατάσταση μου στη ΓΣ της ΕΝΠΕ απορρίφθηκε στην Αποκεντρωμένη.
Παρέλειπε έντεχνα όμως να αναφέρει το λόγο της απόρριψης της προσφυγής μου από την Επιτροπή του άρθρου 68.
Η Επιτροπή συνεδρίασε με τρία από τα πέντε μέλη της και η απορριπτική απόφαση λήφθηκε με δύο ψήφους υπέρ και ένα κατά με το αιτιολογικό, όχι ότι είχα άδικο αλλά ότι η Επιτροπή δεν ήταν αρμόδια να αποφασίσει για το θέμα καθώς η ΕΝΠΕ είναι Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού και όχι Δημοσίου Δικαίου και δεν εμπίπτει στην αρμοδιότητα της Επιτροπής της Αποκεντρωμένης Διοίκησης. Η μοναδική μάλιστα διοικητική υπάλληλος που συμμετείχε ψήφισε υπέρ της προσφυγής μου.
Δε μπορώ να γνωρίζω με τι ψεύδη έπεισε ο κ. Νίκας τα υπόλοιπα μέλη του ΔΣ της ΕΝΠΕ να τον ακολουθήσουν στην ξεκάθαρα παράνομη αποπομπή μου από το ΔΣ, καθώς δε με ενημέρωσε κανείς ότι συνεδρίασαν με αυτό το θέμα.
Πριν τρεις μάλιστα μέρες δέχτηκα κλήση απο τη Γραμματέα της ΕΝΠΕ για να συμμετέχω σε δια ζώσης συνεδρίαση την Παρασκευή 6/5 και έπειτα από λίγο η ίδια υπάλληλος με κάλεσε και μου είπε ότι η συνεδρίαση δε θα πραγματοποιηθεί. Προφανώς δεν είχε την ειλικρίνεια και το σθένος κανείς να με ενημερώσει για το τι γινόταν πίσω από την πλάτη μου ή τουλάχιστον να με προσκαλέσει για να ακουστεί και η δική μου άποψη.
Ας σημειωθεί ότι αυτό το διάστημα που ήμουν στην Ένωση Περιφερειών ουδέποτε διαφοροποιήθηκα από τη γραμμή της Παράταξης του Προέδρου κ. Τζιτζικώστα με την οποία εξελέγην.
Έπειτα από όλα αυτά η προσφυγή μου στα αρμόδια διοικητικά δικαστήρια κατά της Απόφασης του ΠεΣυ αλλά και κατά της Απόφασης του ΔΣ της ΕΝΠΕ είναι μονόδρομος.
Στη ζωή μου έχω μάθει να αγωνίζομαι και να κερδίζω με το σπαθί μου και όχι στηριζόμενη σε κλίκες, συντεχνίες και δίκτυα όσο ψηλά κι αν βρίσκονται.
Καθώς φαίνεται σ’ αυτή τη χώρα η δικαιοσύνη αποτελεί τη μόνη ελπίδα για τη διαφύλαξη του δημοκρατικού κεκτημένου.
