Σαν σήμερα, στις 4 Ιουλίου του 2004, η Ελλάδα βρέθηκε στην κορυφή της Ευρώπης κατακτώντας το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, μετά την επικράτηση με 1-0 επί της διοργανώτριας Πορτογαλίας.
Ο άθλος της Εθνικής ήταν τεράστιος και γέμισε ευτυχία και συγκίνηση όλη τη χώρα.
«Στόχος είναι η καλή εμφάνιση και ό,τι βγει», «Και έναν βαθμό να πάρουμε, ευχαριστημένοι θα είμαστε», «Έστω και ένα γκολ, θα είναι κάτι θετικό». Αυτά ήταν τα λόγια του Ότο Ρεχάγκελ, λίγες ημέρες πριν την έναρξη της διοργάνωσης. Μίας διοργάνωσης, η οποία έμελλε να αλλάξει για πάντα την ιστορία τόσο του ελληνικού όσο και του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Τα αποτελέσματα που έφεραν την Έλλαδα στην κορυφή της Ευρώπης ήταν τα εξής:
Ελλάδα – Πορτογαλία 2-1 (Καραγκούνης 6′, Μπασινάς 51′ πέναλτι – Ρονάλντο 90′), Πόρτο, 12/06/2004
Ελλάδα – Ισπανία 1-1 (Χαριστέας 67′ – Μοριέντες 28′), Πόρτο, 16/06/2004
Ελλάδα – Ρωσία 1-2 (Βρύζας 44′ – Κιριτσένκο 2′, Μπουλίκιν 17′), Φάρο Λούλε, 20/06/2004
Ελλάδα – Γαλλία 1-0 (Χαριστέας 65′), Λισαβόνα, 25/06/2004.
Ελλάδα – Τσεχία 1-0 (Δέλλας 105′), Οπόρτο, 01/07/2004
Ελλάδα – Πορτογαλία 1-0 (Χαριστέας 57′), Λισαβόνα, 04/07/2004
Ο θρίαμβος λεπτό προς λεπτό
Ο Ότο Ρεχάγκελ και οι παίκτες του είχαν φτάσει στον τελικό της Λισαβόνας αποκλείοντας την Τσεχία μετά από 105 λεπτά πραγματικής «μάχης». Το πλάνο για την κούπα ήταν σαφέστατο όπως και αποτελεσματικό. Άμυνα που… τσακίζει κόκκαλα και ένα κέντρο που δεν θα σταματάει να τρέχει ούτε δευτερόλεπτο.
Στο αγωνιστικό χώρο του «Ντα Λουζ» παρατάχθηκαν οι εξής ήρωες: Νικοπολίδης, Σεϊταρίδης, Καψής, Δέλλας, Φύσσας, Γιαννακόπουλος, Μπασινάς, Ζαγοράκης, Κατσουράνης, Χαριστέας, Βρύζας.
Το αργό τέμπο της Εθνικής μας έδειχνε να παγιδεύει τους Πορτογάλους, οι οποίοι προσπαθούσαν με μεμονωμένες ενέργειες του Φίγκο και του Ρονάλντο να νικήσουν τον Αντώνη Νικοπολίδη.
Ο Λουίς Φελίπε Σκολάρι είχε αρχίσει από νωρίς τις αλχημείες για να διασπάσει τη γρανιτένια άμυνα της Ελλάδας, και μάλιστα πραγματοποίησε την πρώτη του αλλαγή στο 43’ (αναγκαστική) βγάζοντας τον Μιγκέλ και περνώντας τον Πάουλο Φερέιρα στον αγωνιστικό χώρο.
Το ημίχρονο ολοκληρώθηκε χωρίς τέρματα, αλλά όλοι πίστευαν πως το τέλος θα ήταν «γαλανόλευκο».
Το ρολόι στο «Ντα Λουζ» είχε φτάσει στο 57ο λεπτό. Ο Άγγελος Μπασινάς πλησίαζε αργά την μπάλα για να εκτελέσει το κόρνερ, με τους πέντε χιλιάδες Έλληνες στις εξέδρες να ξεσηκώνονται λες και ήξεραν αυτό που θα συνέβαινε δευτερόλεπτα αργότερα.
Ο μέσος της Ελλάδας σέντραρε και ο Άγγελος Χαριστέας, πήδηξε πιο ψηλά από όλους κάνοντας το 1-0 και «παγώνοντας» το κατάμεστο «Ντα Λουζ», με τον Μάρκους Μερκ να δείχνει τη σέντρα.
Τα 34 λεπτά για τον θρίαμβο θύμιζαν αιώνες. Οι Έλληνες έκλειναν κάθε χώρο μη αφήνοντας τους Πορτογάλους να πάρουν ανάσα. Ο Ότο Ρεχάγκελ έδωσε εντολή στους παίκτες να οπισθοχωρήσουν στα τελευταία 15 λεπτά, περνώντας παράλληλα τον Στέλιο Βενετίδη αντί του Στέλιου Γιαννακόπουλου για να κλείσουν καλύτερα οι πτέρυγες, όπου ο Φίγκο με τον Ρονάλντο εναλλάσσονταν διαρκώς δημιουργώντας ρήγματα.
Τελευταία δέκα λεπτά. Το ένα σουτ διαδέχεται το άλλο. Πότε ο Φίγκο, πότε ο Ρονάλντο προσπαθούν να νικήσουν τον Αντώνη Νικοπολίδη, όμως, ο κορυφαίος τερματοφύλακας του Euro 2004 διώχνει διαρκώς.
Στο 86ο λεπτό ένα απρόσμενο γεγονός διακόπτει το παιχνίδι κόβοντας τον ρυθμό των Πορτογάλων, οι οποίοι επιτίθεντο κατά κύματα. Ο διάσημος Καταλανός εισβολέας, Jimmy Jump, θα μπει στο γήπεδο κατευθυνόμενος προς τον αρχηγό των Πορτογάλων, Λουίς Φίγκο, πετώντας του τη σημαία της Μπαρτσελόνα, καθώς είχε μεταγραφεί λίγους μήνες πριν στην «μισητή» Ρεάλ.
Με την επανέναρξη, ο Φίγκο προσπάθησε (όντας έξω φρενών) να ισοφαρίσει, αλλά το αριστερό του σουτ μέσα από την περιοχή στις καθυστερήσεις, έγλειψε το δοκάρι περνώντας μόλις άουτ.
Τρία σφυρίγματα ακούστηκαν και ο Μάρκους Μερκ έστειλε μια χώρα στους δρόμους να πανηγυρίσει το μεγαλύτερο θρίαμβο που έχει δει ποτέ ο παγκόσμιος αθλητισμός. Η Ελλάδα ήταν πρωταθλήτρια Ευρώπης! Η Λισαβόνα ξεσπούσε σε δάκρυα!
Η απονομή στους ήρωες
Με το σφύριγμα της λήξης η ελληνική αποστολή έγινε ένα κουβάρι. Ο πρόεδρος της ΕΠΟ, Βασίλης Γκαγκάτσης έκλαιγε σαν μικρό παιδί στην αγκαλιά του Ρεχάγκελ. Η ελληνική σημαία ήταν στις πλάτες και των 23 παικτών, οι οποίοι δεν μπορούσαν να πιστέψουν τι είχαν πετύχει. Σε μια γωνία ο σούπερ σταρ της Πορτογαλίας, Κριστιάνο Ρονάλντο ξεσπούσε σε λυγμούς, ενώ οι Ίβηρες είχαν μείνει αποσβολωμένοι με τις εξέδρες να αδειάζουν, μην μπορώντας να αντέξουν το «γαλανόλευκο» πάρτι, το οποίο είχε μόλις ξεκινήσει.
Η εξέδρα είχε στηθεί στην σέντρα του «Ντα Λουζ», με τον θρύλο του πορτογαλικού ποδοσφαίρου, Εουσέμπιο, να μην μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυά του βλέποντας τους παίκτες της εθνικής του ομάδας να περνάνε και να αγγίζουν το βαρύτιμο τρόπαιο.
Ένα – ένα τα παιδιά του Ρεχάγκελ περνούσαν να πάρουν τα μετάλλιά τους, από τον πρόεδρο της UEFA, Λέναρντ Γιόχανσον και τον Εουσέμπιο. Η ώρα είχε φτάσει. Ο πολυτιμότερος παίκτης της διοργάνωσης, Θοδωρής Ζαγοράκης πλησίασε το τρόπαιο. Ο Εουσέμπιο με τα μάτια του βουρκωμένα παρέδωσε την κούπα στον αρχηγό. Ο Ζαγοράκης τύλιξε την γαλανόλευκη στο τρόπαιο και η Ελλάδα ήταν και τυπικά η βασίλισσα της Ευρώπης.
Η Ελλάδα… μια αγκαλιά!
Μετά την απονομή 10 εκατομμύρια Έλληνες ξεχύθηκαν σε κάθε γειτονιά της Ελλάδας. Η Ομόνοια ήταν το… hotspot, καθώς περισσότεροι από ένα εκατομμύριο Έλληνες σε μια τεράστια αγκαλιά φώναζαν ρυθμικά τα ονόματα του Ότο Ρεχάγκελ και των παικτών του.
Χωρίς χρωματισμένους οπαδούς, χωρίς διακρίσεις ομάδων, ο χορός είχε στηθεί. Κανείς δεν κοιμήθηκε εκείνο το βράδυ. Γέροι, νέοι και παιδιά αγκαλιαζόντουσαν και δάκρυζαν από την χαρά τους. Το ραντεβού ωστόσο είχε ανανεωθεί για την επόμενη ημέρα. Όταν οι «γαλανόλευκοι» θα έφταναν στην πατρίδα με το βαρύτιμο τρόπαιο.
Η Υποδοχή της Εθνικής- EURO 2004
Η άφιξη των «πορθητών» της Λισαβόνας
Τη Δευτέρα ο κόσμος είχε βγει στους δρόμους περιμένοντας την αποστολή των θριαμβευτών. Στο «Ελευθέριος Βενιζέλος», λίγο μετά τις 6:00 προσγειώνεται στην πατρίδα η αποστολή της Εθνικής. Δυο πυροσβεστικά οχήματα είχαν σχηματίσει μια υδάτινη αψίδα, για να περάσει το αεροπλάνο με τους παίκτες.
Στο πούλμαν οι Έλληνες ποδοσφαιριστές χοροπηδάνε σαν μικρά παιδιά. Απ’ έξω ο κόσμος παραληρεί, κλαίει, αποθεώνει. Η Αττική Οδός έχει μετατραπεί σε ένα «γαλανόλευκο» πάρτι. Μηχανάκια και αμάξια συνοδεύουν την αποστολή μέχρι το Καλλιμάρμαρο. Κάθε πέντε μέτρα το πούλμαν σταματάει, για να αποθεωθούν οι «γαλανόλευκοι» ήρωες. Η Βασιλίσσης Σοφίας έχει μετατραπεί σε μια λαοθάλασσα και η Αθήνα έχει ρίξει τα τείχη της για να υποδεχτεί τους 23 «θρύλους» με τον προπονητή τους.
Το Καλλιμάρμαρο περίπου στις 21:00 υποδέχεται την αποστολή. Ο Θοδωρής Ζαγοράκης μπαίνει με το τρόπαιο στο στάδιο και η νύχτα γίνεται μέρα. Ο τότε πρωθυπουργός, Κώστας Καραμανλής εκφράζει τις ευχαριστίες του προς τους Πρωταθλητές Ευρώπης. Η Αθήνα για δεύτερη σερί μέρα δεν κοιμάται και η Ιστορία για το ελληνικό ποδόσφαιρο γράφεται με χρυσά γράμματα.
Φάνη Κατεργιαννάκη, Αντώνη Νικοπολίδη, Κώστα Χαλκιά, Στέλιο Βενετίδη, Γιάννη Γκούμα, Τραϊανέ Δέλλα, Μιχάλη Καψή, Νίκο Νταμπίζα, Γιούρκα Σεϊταρίδη, Τάκη Φύσσα, Γιώργο Γεωργιάδη, Στέλιο Γιαννακόπουλε, Θοδωρή Ζαγοράκη, Γιώργο Καραγκούνη, Κώστα Κατσουράνη, Παντελή Καφέ, Βασίλη Λάκη, Αγγελε Μπασινά, Βασίλη Τσιάρτα, Ζήση Βρύζα, Ντέμη Νικολαϊδη, Δημήτρη Παπαδόπουλε, Άγγελε Χαριστέα και Ότο Ρεχάγκελ… σας ευχαριστούμε για όλα!